Carnaval is mij met recht met de paplepel ingegeven. Als klein kind al gingen wij verkleed naar de carnavalsbijeenkomsten die toen ter tijd georganiseerd werden door de buurtvereniging van het Goirke: openbaar carnaval bestond in mijn beleving nog niet. Mijn ouders hadden geen groot inkomen dus het nuttige werd met het aangename verenigd: je nieuwe pyjama werd met een hoed, dunne paardenstaart en snor omgetoverd tot een Chinezenpakje en de feeënjurk deed later, ontdaan van alle strikje en kwikjes, nog dienst als zomerjurk. Eigen makelei maar de pret was er niet minder om.

Als tiener heb ik de groei van het openbare carnaval meegemaakt. Ik heb vooral goede herinneringen aan het dweilen tussen de wagens in d’n opstoet. Met een grote groep vrienden en vriendinnen, arm in arm, zigzag lopen en hossen voor en achter de carnavalswagens door. Pret maken, schimpscheuten naar de toeschouwers uiten, er voor zorgen dat de optocht niet helemaal volgens schema verliep en vroeg in de avond moe en voldaan naar huis. Verder heb ik mij niet onbetuigd gelaten op het Tienerbal, wat special voor die doelgroep werd georganiseerd in de Studiozaal, en, uiteraard wat ouder, op het Kielenbal in de Stadssporthal.

Al van jongs af aan zit het carnaval in mijn bloed. Als kind verkleden ik me samen met alle kinderen uit de buurt, om zo onze eigen optocht te houden, want carnaval stond toen nog in de kinderschoenen. Begin jaren 60 kwam ik als schuiftrombonist terecht in een carnavals orkestje wij hebben in die tijd op verschillende locaties in Tilburg gespeeld. 

In de jaren 70 heb ik een 7 tal jaren gespeeld met een carnavalsorkest bij de Flepsteppers in de schouwburg. Later zijn wij vriend geworden van de Flepsteppers tot begin jaren 90. 

Omdat wij dichter bij huis carnaval wilden gaan vieren zijn wij bij de Lijntrekkers terechtgekomen. In het seizoen 1995/1996 was ik Adjudant en van 1998 t/m 2006 ben ik bestuurslid geweest. Heden bode en mede organisator van verschillende evenementen bij de Lijntrekkers. Een gezellig clubje waar wij ons prima thuis voelen.